Polacy nie jedzą. Polacy „zakanszają” – mówi Jerzy Krzywik Kaźmierczyk i zabiera nas w barwną podróż po dawnych łódzkich lokalach, serwujących wymyślne potrawy i zaspokajających przemożną chęć sfrustrowanego czy szczęśliwego Polaka do picia i „zakanszania” właśnie. Autor, który na własnym podniebieniu doświadczył działania zakładów zbiorowego żywienia, jak nazywano wówczas lokale gastronomiczne, wspomina gospody, restauracje, bary – te popularne i te mniej znane. Gdzie szukać śladów dziada, pradziada, który zerwał się z babcinej smyczy? Może w „Café Mocca” pije kawę w towarzystwie znanych artystów, w „Turystycznej” delektuje się plackami ziemniaczanymi i kieliszkiem wódeczki, w „Delfinie” prowadzi dysputy przy łososiu królewskim, turbocie i kergulenie czy w „Słoniu” popija brizol z pieczarkami stoma gramami wódki i podziwia… malarskie próby Władysława Strzemińskiego. A być może uczestniczy w balu mlecznym w „Klubie Dziennikarza”, podczas którego łodzianie przypadkowo odkryli… malibu, topi smutki w bufecie na Dworcu Fabrycznym, mknie „czarną drogą”, wyjątkowo cenioną „w męskim świecie obowiązku nieustającego sprawdzania swoich sił witalnych”, czy jest na szlaku spragnionych i zmęczonych, który wytyczały kolejne szynkwasy na ulicy Kilińskiego.

Przeliczy się jednak ten, kto liczy na podróż sentymentalną.Lorneta z meduząto opowieść pieprzna, zakrapiana licznymi anegdotami, przyprawiającymi o lekki zawrót głowy. Intrygująca tytułem, prowokująca do wędrówek rozkołysanym krokiem… Jej lekturę ubarwią Wam rysunki znanego łódzkiego rysownika – Dariusza Romanowicza, a na końcowych stronach książki znajdziecie fotografie ponad dwudziestu punktów na ówczesnej gastronomicznej mapie Łodzi.

Największa łódzka dzielnica – Bałuty – od dziesiątek lat to miejsce pełne kontrastów. Eleganckie domy Julianowa, a na drugim biegunie kamienice Starych Bałut.

Taka scenografia tworzy niebanalne klimaty. Właśnie w nich rozegrało się wiele ciekawych, choć niezbyt grzecznych historii. Dostrzegł je i wyłuskał te najlepsze – Jerzy Krzywik Kaźmierczyk – oczywiście mieszkaniec tej dzielnicy.

Wehikuł czasu przenosi do bałuckich knajp, do przybytku zwanego „Javna Kuća” i „gabinetów” Mojsze Pojta. Autor wyjaśnia, dlaczego okrągły kiosk z gazetami przy Bałuckim Rynku nieoczekiwanie zmienił swój wygląd, opowiada o nietypowej funkcji, którą pełnił saturator stojący przy kinie Zachęta. Czy skarb zwany Złotem Bałut istniał naprawdę i dlaczego pewna pani nosiła ksywkę „Żelazko” – o tym wszystkim można się przekonać, delektując lekturą tej książki.

Rosie próbuje łączyć artystyczne wyzwania z macierzyństwem. Chce pozostać sobą w świecie, który etykietuje ją już wyłącznie jako matkę. Kradnie chwile, by malować i projektować w przerwach między szyciem ubranek dla pluszowych wiewiórek i namawianiem dwulatka do zjedzenia czegokolwiek w kolorze innym niż żółty. Wszystko zdaje się wracać na właściwy tor – do dnia, w którym podczas wernisażu wystawy fotografii jej synek zapada się pod ziemię, a ona staje się główną podejrzaną.Chaos, który powstał z ciszyto książka o sile miłości i rodziny, ale i o tajemnicach przez tę rodzinę skrywanych. Jakie role odegrają w tej historii gangster meloman, chemik, gotowy zrobić wszystko dla bliskich, i scenarzysta, którego życie nagle staje się gotowym materiałem na film? Czy ci, którym ufamy, na pewno na to zaufanie zasługują?

Bohaterowie powieści Całe złoto Löwenstadt wracają do nas w drugiej części książki.

Czarna drogaukazuje nową powojenną rzeczywistość – brutalną i okrutną. Zupełnie inną niż sobie wyobrażano.

Łódź staje się domem dla Zajączka, ale nie jest mu dane zaznać spokoju. I tu dogania go rodzinne przekleństwo. Czy będzie umiał żyć w czasach, gdy działa stalinowska machina śmierci, której częścią jest jego ojciec? Zło podąża za nim krok w krok. Czy na czarnej drodze, na którą wepchnął go los, odnajdzie w końcu szczęście?

Brawurowo napisana powieść, łącząca elementy sagi rodzinnej i kryminału, przenosi czytelnika w niespokojny czas tuż po wojnie i pozwala poznać Łódź od podszewki. A w tym tętniącym życiem mieście oprócz huku wysłużonych już tramwajów słychać także… odgłosy strzałów, dochodzące z pobliskiego poligonu na Brusie. Bohaterowie stają się więc świadkami i uczestnikami historii.

To dzięki niej nie budowano w Łodzi mieszkań ze wspólnymi łazienkami. Starała się interweniować w kwestii zatrudnienia kobiet. Warunki w fabryce włókienniczej znała z autopsji i zdawała sobie sprawę z tego, jak ciężka była praca w „przemyśle lekkim”…

Choć Michalina Tatarkówna-Majkowska była ważną postacią w dziejach powojennej Łodzi, dotąd niewiele wiadomo było o jej życiu prywatnym, osobistych poglądach politycznych i społecznych. W książce Czerwona Michalina autor opisał rodzinę Tatarkówny-Majkowskiej, prześledził także jej działalność publiczną. Analizując bogate archiwa dokumentów partyjnych, ukazał jej awans partyjny i społeczny po 1945 r., kiedy kierowała Komitetem Wojewódzkim PZPR, a potem Komitetem Łódzkim PZPR. Zwrócił także szczególną uwagę na zachowanie towarzyszki Tatarkówny-Majkowskiej w trakcie burzliwych lat 1956–1957, gdy odcięła się od swojego stalinowskiego rodowodu. Interesującym elementem książki jest jej postawa podczas protestów w Łodzi, opis wpływu, który wywarła na postrzeganie strajków. Kariera robotnicy fabrycznej, która po wojnie rządziła drugim co do wielkości miastem Polski, do dziś intryguje. Książkę ilustrują unikalne zdjęcia.

KsiążkaŻycie kobiet w Łodzi w latach 1908–1914autorstwa Sylwany Borszyńskiej jest najnowszą i niepowtarzalną publikacją opisującą w nowoczesny sposób realia życia kobiet na początku XX wieku. Autorka konkretnie i szczegółowo wnika w najgłębsze zakamarki egzystencji łodzianek, ukazując w tle tętniące życiem przemysłowe miasto. Wyciąga na światło dzienne problemy, z jakimi dawniej kobiety musiały sobie radzić w codziennym życiu. Pokazuje także szanse wynikające z mieszkania w Łodzi.

Publikacja w znakomity sposób uzupełnia dotychczasowy poziom wiedzy historycznej o regionie, a co najważniejsze wypełnia także białe plamy w historii łódzkich kobiet. Jest kolejną cegiełką do podejmowanych przez miasto i badaczy działań, mających na celu przywrócenie kobietom należnego im miejsca w historii Łodzi. Praca zawiera wiele nieopisywanych dotąd wątków i problemów. Już od pierwszych stron wciąga Czytelnika w wir historii „złego miasta”.